De haven van Ostia

Zeeschepen roeiden tot ver in de vierde eeuw v.Chr. vaak de Tiber op om aan te leggen in de haven in Rome zelf, de Navalia. Vanaf ca. 300 v.Chr. echter werd de functie van zeehaven van Rome overgenomen door Ostia. Het was aanvankelijk niet alleen een handelshaven, maar ook een marinehaven blijkens het feit dat in 267 v.Chr. een speciale magistraat voor de vloot in Ostia werd gestationeerd. De lading van de zeeschepen werd in Ostia overgeslagen en met rivierschepen verder over de Tiber naar Rome getransporteerd. Oorspronkelijk waren er in Ostia alleen aanlegplaatsen aan de oevers van de Tiber. Grote zeeschepen konden daar echter niet komen en moesten voor de kust voor anker gaan om daar gelost te worden met kleine rivierschepen.

De belangrijkste havens om Rome te bereiken waren Ostia en Pozzuoli.

• Ostia lag meer stroomopwaarts en was daarom voor de grotere schepen niet te bereiken. Die schepen werden verplicht om op zee voor anker te gaan en hun lading te lossen op kleinere schepen, die pendelden tussen de schepen en de haven van Ostia. De kleinere schepen vormden een vloot van ongeveer 90 schepen die enkel graan vervoerden. Deze operaties waren erg lang en gevaarlijk daar de kust onherbergzaam en zandig was.

• Pozzuoli lag in de haven van Napels.

Onder keizer Claudius werd begonnen met de aanleg van een aparte zeehaven, aan de kust ca. drie kilometer ten noorden van Ostia. De aanleg van de Portus (‘haven’) duurde van 42 tot 64. Het was een min of meer ronde haven met een oppervlakte van ca. 80 hectare en een diepte van vier tot vijf meter. Er was ruimte voor ca. 250 schepen en de haven was door middel van twee kanalen verbonden met de Tiber. Pieren van honderden meters lang zorgden voor beschutting aan de zeekant, en op het einde van de linkerpier stond een vuurtoren van 50 m. hoog.

In de jaren 100-112 liet keizer Trajanus een nieuwe zeshoekige haven aanleggen achter de haven van Claudius, meer landinwaarts en beter beschut. Ieder van de zes zijden was ongeveer 358 m. lang en de haven had ruimte voor 350 à 400 schepen, die niet langszij aanlegden maar loodrecht op de kade. Trajanus liet de twee kanalen van de haven van Claudius vervangen door één groot kanaal, de Fossa Traiani. Langzamerhand ontstond er bij deze zeehavens een aparte stad, Portus Ostiae ('Haven van Ostia'), met baden, een theater en tempels.

In de tijd van keizer Constantijn de Grote kreeg deze stad de status van municipium en werd de naam veranderd in Portus Romae ('haven van Rome'). Op het eiland dat was ontstaan tussen de zee, de Tiber en het kanaal van Trajanus, in de Middeleeuwen Isola Sacra ('Het heilige eiland') genoemd, lag een grote begraafplaats (voor een deel blootgelegd en te bezoeken).

Vanaf Ostia en Portus werd de lading van de zeeschepen – vooral graan, maar ook allerlei andere producten – naar Rome vervoerd. Dit gebeurde soms over de weg, maar vooral over de Tiber. Voor het vervoer over de bochtige Tiber werd gebruikgemaakt van trekschuiten, die werden voortgetrokken door ossen vanaf een jaagpad langs de Tiber. De bestemming was het Emporium, het havenkwartier van Rome.

Nexus (filosofie)

Nexus, komt van het Latijnse "Nectere", verbinden. Het betekent zoiets als centrum of focus van een bepaald geheel, of een verbinding (de link) die twee of meer personen/ bedrijven of dingen met elkaar in verband brengt.